ای شقایق که بی تو دلم نمیشه عاشق       به ما اندر نگاهی کنا بشو سوار این قایق

تا باهم گشتی بزنیم میون این خلایق       میخوام کسب تجربه کنی ،با دیدن حقایق

گذر میکنیم از هفت شهر عشق       که هر کدوم تعریفی داره از عاشقی

رسیدیم به شهر اول که هست نگاهو،دلربایی     بهت میگه دوست داره خدایی

شهر دوم،دیدارو،آشنایی      میگه یوقت تنهام نذاری

شهر سومم ،روزهای شیرینو،طلایی     گیر نمیده که ببینه کجایی

شهر چهارم که شروع کاره     هست رقیبو،بی وفایی

به دروغ میگه خستم از این همه زخم کاری    دیگه نمونده واسم حالی

شهر بعدی هست گلهو،فکر رهایی     بهونه میگیره از هر چی که داری

شهر ششمی،وداعو،جدایی      بهت حسی نداره حتی اگه همه دنیایی

و شهر آخرو،هفتمی    که طبق معمول هست اشکو،تنهایی

موقعی که فایده ای نداره پشیمونی     آخه دیگه اسیر غم هایی

بگذریم،حالا که از عشقو،عاشقی شدی بالغ   بدون که اون نیست دیگه باست لایق

پس بیا بریم از اینجا با این قایق     جایی که مردماش باشن صادق

بهت قول میدم مواظبت باشم حتی تو آخرین دقایق     تصمیم با خودته،ای شقایق

چرا جواب نمیدی،اصلا تو دیگه نیستی مثل سابق

ولی اینا بدون،هرگاه      شعله ور شدن یخ را دیدی

از خورشید بجای گرما سرو،صدا شنیدی

یا بر آتش بوسه زدیا     روی باد،دویدی

آنوقت بدان فراموشت کردم

اگه این کارهارو کردی ، بدان شمع وجودمو خواموشش کردم

اما تو آخرین لحضه ها فراموشت نکردم

می دونی شقایق! الانم دیر نیست میتونی بیای بگیری دستای سردم

تا بفهمی بابا من یه مردم، غرور بوده تنها دردم

همین غرور بوده که منو از پا درآورده هر دَم

من رفتم، ولی تو مواظب خودت باش

که بعد من همه نا مردن